Een mijlpaal! Vijfentwintig jaar LINK. In februari 1997 verscheen het allereerste nummer, toen nog in aanloop van de belangrijkste, internationale modevakbeurs HerrenModeWoche/InterJeans die altijd in Keulen gehouden werd. Wie erbij was heeft er hoogstwaarschijnlijk heerlijke herinneringen aan. De beurs manifesteerde zich als een clichématige modebeurs voor mannenkleding, echt mode was het niet. Jeans nam gaandeweg een steeds prominentere plaats in en de opkomst van streetwear, sneakers en house maakte een bezoek steeds boeiender. Daarbuiten was er Alter Wartesaal, nog steeds een horecagelegenheid. Ja jeans, streetwear en sneakers - het is niets nieuws generatie Z - maar dat weet je pas als je, zoals ondergetekende, zo’n jaar of dertig meedraait in deze business. Sommige modetrends zie je wel drie keer of meer voorbijkomen, nét iets anders, maar vaak wel als een zelfde afspiegeling van de huidige tijd. Dat is mode voor LINK, een maatschappelijk tijdsbeeld, niet vrij van emotie.
Nieuw was wel de missie van LINK en ik kijk tevreden over mijn schouder; een modevakblad waarover nagedacht was in een hoogstaande, zeer oogstrelende vormgeving, op luxe papier, met eigen fotoseries die soms de grenzen opzoeken, geen oeverloos herkauwen van nieuws of de waan van de dag, maar juist ‘waar gaat dit eigenlijk over?’ Wat meer diepte, achtergrond, beschouwing en zeker ook kritiek. Openstaan voor vernieuwing en verbreding, van een katoenvezel tot plastic soup, van een broekriem tot een muziekrecensie, van detaillist – dat was toen de courante benaming – tot digitale ontwerper. Maar vooral, waarom zou dat alles er zo lelijk en saai uit moeten zien, terwijl alles in fashion draait om uiterlijk?
Altijd willen afrekenen met dames en heren, maar in een zo veranderlijke branche als dit is, wil het maar niet wijzigen in vrouwen- en mannenmode. Opgeven doet LINK niet.
Alhoewel, evenals voor de retail, is deze pandemie voor een zzp-er als LINK alles behalve kattenpis!
Het gevoel wordt meer dan gedeeld, want het komt keihard aan op alle fronten. Ontzettend zuur dat tijdens het maken van deze editie er weer een strenge lockdown is. Geen woorden voor eerlijk gezegd.
Dit is voor een magazine met een zilveren randje ook onbekend terrein. Des te hartverwarmend is het dat zoveel relaties het LINK hebben gegund om nu weer fysiek aanwezig te zijn! Veel dank voor alle steun, complimenten en hartelijkheid. Doorgaan is de enige optie. Het liefst samen. We houden contact.
